Gittiğin günden beri sanma ki yaşıyorum ;
Gözlerimin yok feri sebepsiz taşıyorum,
Yürek vurgun şok yeri sensizken üşüyorum!
Beni neden benimle bir başıma bıraktın,
Ah yanımdayken bile niçin bana ıraktın?
Ayrılık yıktı beni neyi buldun gidince;
Taştı hüsran ırmağım kan sızar ince ince,
Sana sevdam fezadan belki bin kez derince.
Ne olurdu kalbini tam şurama taksaydın,
Aşkını perçinleyip şefkatinle yaksaydın...
Vuslattan nasibim yok yaktın beni birtanem;
Ferahlatan yüzünle huzur dolsaydı hanem,
Keşke matem yükünü atsaydı gamlı sinem...
Gönlüme aşkla dolup denizleri aşsaydın,
Nazlı meltemler gibi ruhuma ulaşsaydın... |
|
 |
|
